Osteopathie

De principes van de osteopathie zijn gebaseerd op de logica van de toegepaste kennis van anatomie, fysiologie en pathologie.

1. het lichaam functioneert als een eenheid.
2. de structuur en de functie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
3. het lichaam beschikt over zelf-regulerende mechanismen.
4. een relationele therapie voor het lichaam is gebaseerd op de kennis en de toepassing van deze 3 principes.

De osteopathische aanpak van een probleem is dus holistisch en causaal.
In de praktijk betekent dit dat een probleem niet alleen in zijn lokaal kader bezien wordt, maar dat iedere structuur op afstand elders een probleem kan veroorzaken. Er wordt dus geredeneerd in oorzaak-gevolgketens.

Het menselijk lichaam voert constant onbeschrijfelijk veel bewegingen uit. De bewegingen die bekend zijn, zijn voornamelijk de willekeurige bewegingen. Deze voeren we bewust uit, zoals het draaien van het hoofd, het opheffen van een arm, bukken etc. Maar er zijn nog vele bewegingen die we ons niet bewust zijn, zoals het slikken, knipperen van de oogleden, ademhaling, beweging van de nieren, verteringsorganen enz.

Zelfs bij het lopen zorgt de beweging van de benen voor een kettingbeweging in de schouders en wervelkolom.

De totale samenhang van alle bewegingen in het lichaam vormt het terrein van de osteopathie. Iedere structuur is voortdurend in beweging en kan alleen op die manier functioneren. De structuur dirigeert de functie, terwijl de functie weer een grote invloed op de vorm van de structuren heeft.